ماده
1- از ابتدای سال 1382 برقراری و دریافت هرگونه وجوه از جمله مالیات وعوارض اعم از
ملی ومحلی از تولیدکنندگان کالاها، ارائهدهندگان خدمات وهمچنین کالاهای وارداتی صرفاً
به موجب این قانون صورت میپذیرد وکلیه قوانین ومقررات مربوط به برقراری ، اختیار ویا
اجازه برقراری ودریافت وجوه که توسط هیأت وزیران، مجامع،شوراها وسایر مراجع، وزارتخانهها،
سازمانها، مؤسسات وشرکتهای دولتی از جمله آن دسته از دستگاههای اجرایی که شمول قوانین
بر آنها مستلزم ذکرنام یا تصریح نام است، همچنین مؤسسات ونهادهای عمومی غیردولتی صورت
میپذیرد به استثناء "قانون مالیاتهای مستقیم مصوب 3/12/1366 واصلاحات بعدی آن،قانون
چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری-صنعتی جمهوری اسلامی ایران مصوب 7/6/1372، قانون مقررات
تردد وسایل نقلیه خارجی مصوب 12/4/1373، عوارض آزاد راهها، عوارض موضوع ماده (12) قانون
حمل ونقل وعبور کالاهای خارجی از قلمرو جمهوری اسلامی ایران مصوب 22/12/1374 وعوارض
موضوع بند (ب) ماده (46)، بند (ب) ماده (130) وبندهای (الف) و(ب) ماده (132) قانون
برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 17/1/1379” لغو
میگردد