با توجه به وجود نوسان و افزایش قابل توجه در قیمت ارز در متن حاضر تلاش شده برخی آثار ناشی از افزایش قیمت ارز (کاهش شدید یا افت قابل ملاحظه در ارزش رسمی ریال) در تنظیم حساب‌ها و ارائه صورتهای مالی با مقاصد عمومی یک واحد تجاری و رهنمودهایی درخصوص محتوای صورتهای مالی در شرایط مزبور ارائه شود.
.
بر اساس استانداردهای ناظر بر گزارشگری مالی دارایی‌ها و بدهیهای پولی در تاریخ ترازنامه، باید در صورتهای مالی افشا شود و با عنایت به نوسان قیمت ارزی، اهمیت افشا اطلاعات مزبور برای استفاده‌کنندگان از صورتهای مالی حایز اهمیت است.
.
۱- به موجب استانداردهای حسابداری تفاوت‌های تسعیر اقلام ارزی که در نتیجه کاهش شدید یا افت قابل ملاحظه در ارزش رسمی ریال باشد و کاهش یا افت مزبور بدهی‌هایی را تحت تاثیر قرار دهد که به تازگی و به طور مستقیم در ارتباط با تحصیل داراییهای ارزی ایجاد شده‌است و واحد تجاری قادر به تسویه آنها نباشد، باید به مبلغ دفتـری دارایی مربوط منظـور شـود، به شرط آنکـه مبلغ دفتـری پس از تعدیل، از اقل بهای جایگزینی و مبلغ قابل بازیافت ناشی از فروش یا کاربرد آن دارایی تجاوز نکند.
طبق تعریف مندرج در استاندارد شماره 18،سهم اقلیت عبارت است از “ آن بخش از خالص عملکرد مالی و خالص داراییهای یک واحد تجاری فرعی که قابل انتساب به سهامی است که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم ازطریق واحدهای تجاری فرعی دیگر، به واحد تجاری اصلی تعلق ندارد”. باعنایت به تعریف بالا ،چنین بنظر میرسد که سهم اقلیت ، دربرگیرنده سودهای تحقق نیافته ناشی از معاملات واحد تجاری فرعی با واحد تجاری اصلی نیز می‌باشد. آیا چنین برداشتی صحیح است؟
چکیده : تصمیم‌گیریهای مالی یکی از مهمترین حوزه‌های رقابتی شرکتها به منظور تامین بهینه منابع مالی برای بقا در محیط متلاطم تجاری است . در این تحقیق با توجه به اهمیت موضوع سعی بر آن بوده است تا با شناسایی مهمترین ابعاد ریسک با تمرکز بر ریسک مالی ، بتوان به نحو بهینه با روش صرف تئوریک مدلی برای اندازه‌گیری ریسک مالی طراحی کرد.
در این راستا ، مدل طبقه‌بندی ریسک مالی و شاخصهای اندازه‌گیری آن ، نتیجه‌ای است که از تحقیق حاضر استخراج می‌شود.
نابر تعریف ، درآمد عبارت است از افزایش در
حقوق صاحبان سرمایه بجز مواردی که به آورده صاحبان سرمایه مربوط
می‌شود. مفهوم درآمد، هر دو گروه ” درآمد عملیاتی“ و ” درآمد
غیرعملیاتی“ را در برمی‌گیرد. درآمـد عملیاتی عبـارت از درآمدی است
کـه از فعالیتهای اصلی و مستمر واحد تجاری حاصل می‌گردد و با عناوین
مختلفی از قبیل فروش، حق‌الزحمه، سود تضمین شده، سود سهام و حق
امتیاز مورد اشاره قرار می‌گیرد.
مبحث اصلی در حسابداری درآمد عملیاتی عمدتاً معطوف به تعیین
زمان شناخت درآمد عملیاتی است. درآمد عملیاتی زمانی شناسایی می‌شود
که شواهد کافی مبنی‌بر وقوع یک جریان آتی ورودی منافع اقتصادی
وجود داشته باشد (یعنی جریان منافع اقتصادی مرتبط با درآمد عملیاتی
به درون واحد تجاری محتمل باشد) و این منافع را بتوان به‌گونه‌ای
اتکاپذیر اندازه‌گیری کرد.
یشگفتار
(1) استاندارد حسابداری شماره 4 با عنوان ذخایر، بدهیهای احتمالی و
داراییهای احتمالیکه در تاریخ تیرماه 1385 توسط مجمع عمومی سازمان حسابرسی
تصویب شده است جایگزین استاندارد حسابداری شماره 4 با عنوان حسابداری
پیشامدهای احتمالی مصوب 1379 می‌شود و الزامات آن در مورد صورتهای مالی که
دوره مالی آنها از تاریخ 1/1/1385 و بعد از آن شروع می‌شود،
لازم‌الاجراست.
دلیل تجدید نظر در استاندارد
(2) این تجدید نظر با هدف هماهنگی بیشتر با استانداردهای بین‌المللی حسابداری و بهبود استاندارد قبلی، انجام شده است.
اندازه‌گیری بهترین برآورد
33 . مبلغ شناسایی شده بعنوان ذخیره باید بهترین برآورد از مخارجی باشد که برای تسویه تعهد فعلی در تاریخ ترازنامه لازم است.
34 . بهترین برآورد از مخارج لازم برای تسویه تعهد فعلی، مبلغی است که
واحد تجاری به طور منطقی لازم است برای تسویه تعهد یا انتقال به شخص ثالث
در تاریخ ترازنامه بپردازد. تسویه یا انتقال تعهد در تاریخ ترازنامه اغلب
ناممکن یا غیر اقتصادی است. با این‌حال، برآورد مبلغی که واحد تجاری به
طور منطقی لازم است برای تسویه یا انتقال تعهد بپردازد، بهترین برآورد از
مخارج لازم برای تسویه تعهد فعلی در تاریخ ترازنامه است.
35 . نتایج و آثار مالی رویدادها، از طریق قضاوت مدیریت واحد تجاری
باتوجه به تجربیات گذشته در‌مورد رویدادهای مشابه و در بعضی موارد، گزارش
کارشناسان مستقل برآورد می‌شود. شواهد موردنظر شامل شواهد بیشتری است که
رویدادهای بعد از تاریخ ترازنامه بدست می‌دهد.
36 . نحوه برخورد با ابهام حاکم بر شناسایی ذخیره، به شرایط مرتبط با
آن بستگی دارد. چنانچه ذخیره‌ای که اندازه‌گیری می‌شود مربوط به اقلام
متعددی باشد، تعهد از طریق تعیین وزن هر یک از پیامدهای ممکن با توجه به
احتمال وقوع آنها برآورد می‌شود. این روش آماری برآورد، ” ارزش مورد
انتظار “ نامیده می‌شود. بنابراین، مبلغ ذخیره به تناسب میزان احتمال
زیان، بعنوان مثال 60 درصد یا 90 درصد، متفاوت خواهد بود. هنگامی که
پیامدهایِ احتمالی دارای یک دامنه پیوسته است و احتمال وقوع هر رویداد در
این دامنه مشابه سایر رویدادهاست، نقطه میانی این دامنه بعنوان ذخیره
برآوردی مدنظر قرار می‌گیرد.
در این شماره مجله موفقیت تصمیم گرفتم بخشی از کتابم « شکستن مرزهای فروش» را با دوستان و خوانندگان خوبی که همیشه به من دلگرمی می‌دهند به اشتراک بگذارم. موضوعی که انتخاب شده درباره مشارکت انتفاعی است، یعنی کمک گرفتن از دیگران برای فروش محصولات و خدمات. بیایید باهم این موضوع را بررسی کنیم و ببینیم که آیا می‌توان با این نوع مشارکت فروش را بیشتر کرد؟
اگر کسب‌و‌کاری شروع کرده یا محصولی جدید ارائه کرده‌اید، حتماً می‌دانید که بالاترین اولویت برای موفقیت، و در عین حال مشکل‌ترین کار، یافتن مشتری و آن‌هم به تعداد کافی است. از طرف دیگر، بسیاری از کارآفرینان بودجه کافی برای بازاریابی و تبلیغات ندارند. آیا می‌توان با هزینه و زمان محدود، به هزاران خریدار علاقه‌مند دسترسی پیدا کرد؟ یکی از راه‌های حل این مشکل، برقراری «مشارکت انتفاعی» است.
بنا بر تعریف بخش انگلیسی ویکی‌پدیامشارکت انتفاعی یعنی همکاری دو یا چند نفر در یک فعالیت تجاری برای سهیم شدن در سود مشترک.
هزاران نفر مانند شما وجود دارند که با صرف زمان و هزینه زیاد توانسته‌اند مشتریانی را به‌دست آورند. شما می‌توانید از این فرصت استفاده کرده و با صاحبان کسب‌و‌کارهای دیگر، وارد معامله شوید.
صاحبان کسب‌و‌کار زیادی وجود دارند که با خوشحالی حاضر خواهند بود محصول شما را به مشتریان خودشان بفروشند و سود قابل‌توجهی به‌دست آورند.
بنابراین،
مشارکت انتفاعی باعث می‌شود از زمان، هزینه و امکانات دیگران استفاده کرده
و محصولتان را بفروشید و دیگران نیز از این معامله سود ببرند.
به‌عبارت دیگر، «مشارکت انتفاعی» رابطه تجاری غیررسمی است که طی آن، دو طرف به ازای کسب سود حاضر می‌شوند امکانات تجاری خود را
به اشتراک بگذارند.
صورت سود و زیان
15 . برای اینکه اطلاعات ارائه شده در صورت سود و زیان جهت
تصمیم‌گیریهای اقتصادی مفید واقع شود، باید اجزای صورت سود و زیان
طبق بند 58 استاندارد حسابداری شمـاره 1
با عنوان نحوه ارائه صورتهای مالی نشان داده شود. ارائه
جداگانه اقلام استثنایی و نتایج مربوط به عملیات متوقف شده نیز
ازجمله مواردی است که برمفیدبودن اطلاعات ارائه شده می‌افزاید.
اقلام استثنایی
16 . اقلام استثنایی باید در محاسبه سود یا زیان فعالیتهای عادی
منظور شود . مبلغ هر قلم استثنایی (منفرداً یا در صورت تشابه نوع،
در مجموع) باید به طور جداگانه و ترجیحاً در متن صورت سود و زیان
تحت سرفصل درآمد یا هزینه مربوط منعکس گردد . اعم از اینکه انعکاس
این اقلام در متن صورت سود و زیان یا در یادداشتهای توضیحی صورت
گیرد، این اقلام باید به‌عنوان اقلام استثنایی قابل تشخیص باشد و
این‌گونه تصریح گردد . شرح مناسبی در مورد هر یک از اقلام استثنایی
جهت درک ماهیت این اقلام ضروری است.
تغییر در براوردهای حسابداری
31 . آثار تغییر در براوردهای حسابداری باید در تعیین سود یا زیان
خالص دوره‌ای منظور شود که در آن، تغییر صورت گرفته است. بدیهی
است چنانچه تغییر مزبور بر دوره‌های بعدی نیز اثر گذارد، آثار چنین
تغییری باید در تعیین سود یا زیان خالص دوره‌های بعدی منظور شود.
32 . با توجه به ابهامات موجود در محیط اقتصادی، انجام
براوردهای حسابداری و تجدیدنظر در آنها برای تهیه صورتهای مالی
امری اجتناب‌ناپذیر است. پیش بینی رویدادهای آتی و براورد اثرات
آنها مستلزم اعمال قضاوت و تجدید نظر در این براوردها به هنگام
وقوع رویدادهای جدید، حصول تجربه بیشتر یا دستیابی به اطلاعات
اضافی است. از آنجا که تغییر در براورد، حاصل اطلاعات جدید یا
تحولات تازه است نباید با تجدید نظر در ارقام سالهای قبل به آن
تأثیر قهقرایی داد. این اقلام باید در صورت سود و زیان سالی که
نسبت به آنها شناخت صورت می‌گیرد منعکس و آثار آن در صورت با
اهمیت بودن تشریح شود. در عین حال، گاه تشخیص بین تغییر در رویه
حسابداری و تغییر در براورد حسابداری ممکن است بسیار مشکل باشد. در
چنین حالتی، تغییر مورد نظر باید به عنوان تغییر در براورد حسابداری
تلقی و به گونه مناسبی افشا شود.
34. در اغلب موارد، نمی‌توان مخارج را به هریک
از واحدهای مشخص موجودی مواد و کالا نسبت داد. در تعیین نزدیک‌ترین
تقریب برای بهای تمام شده، واحد تجاری با دو مسئله مواجه می‌گردد:
الف . انتخاب روش مناسب برای تخصیص هزینه‌ها به موجودی‌مواد و
کالا (مانند روشهای هزینه‌یابی سفارش کار، هزینه‌یابی مرحله‌ای و
هزینه‌یابی استاندارد)، و
ب . انتخاب روش مناسب برای محاسبه بهای تمام شده مربوط در
مواردی که تعدادی اقلام مشابه در زمانهای مختلف خریداری یا ساخته
شده است (مانند روش میانگین موزون یا اولین صادره از اولین
وارده).
35 . در انتخاب روشهایی که در ردیفهای (الف) و (ب) بند 34 ذکر
شد، مدیریت باید با اعمال قضاوت، اطمینان حاصل کند که روشهای
انتخاب شده، منصفانه‌ترین تقریب ممکن را برای بهای تمام شده
فراهم می‌آورد. به علاوه، در صورت استفاده از روش هزینه‌یابی
استاندارد، مبالغ حاصل از این روش باید به منظور حصول اطمینان از
وجود رابطه‌ای معقول بین این مبالغ و بهای تمام شده واقعی در
دوره مالی مربوط، مکرراً تجدید نظر شود.
خالص ارزش فروش
36 . همان‌گونه که در بند 4 ذکر شده است، موجودی مواد و کالا باید
به ” اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش“ ارزشیابی و در
صورتهای مالی منعکس شود. ”خالص ارزش فروش“ عبارت است از بهای
فروش اقلام موجودی مواد و کالا پس از کسر تمام مخارج مربوط بعدی
تا مرحله تکمیل و کلیه مخارجی که واحد تجاری در رابطه با
بازاریابی، فروش و توزیع کالا متحمل خواهد شد و مستقیماً به اقلام
مورد نظر مربوط می‌شود.
37 . از آنجا که مقایسه جمع کل خالص ارزش فروش موجودیها با
جمع کل بهای تمام شده می‌تواند به عمل غیرقابل قبول تهاتر بین
زیانهای قابل پیش‌بینی و سود تحقق نیافته منجر شود، مقایسه بین
بهای تمام شده و خالص ارزش فروش باید به طور جداگانه در مورد
هریک از اقلام موجودی انجام شود. چنانچه این کار عملی نباشد، باید
گروههای کالا و یا کالای مشابه را جمعاً درنظر گرفت. به طور مثال،
اقلامی از موجودی که مربوط به خط تولید یکسانی بوده و اهداف یا
کاربردی مشابه داشته باشد، در ناحیه جغرافیایی واحدی تولید و
فروخته شود و نتوان آن را عملاً جدا از سایر اقلام خط تولید ارزیابی
کرد، نمونه‌ای از اقلامی است که به طور گروهی مورد ارزیابی قرار
می‌گیرد. بنابرایـن، ارزیابی گروهی مبتنی‌بر طبقـه‌بندی موجودیهـا
مثـلاً ارزیابی موجودی کالای ساخته شده یا کل موجودیهای یک صنعت
یا کل موجودیهای یک ناحیه جغرافیایی، مناسب نخواهد بود.